ما عشـــق را پشتِ در این خانه دیدیم ...!

دیر آمدم، دیر آمدم ... در داشت می سوخت

هیئت، میـــان "وای مـــــادر" داشت می سوخت

دیــــوار دم می داد ، در بر ســـینه می زد

محــــراب می نالید و منبـــر داشت میسوخت

جانــکاه، قــــرآنی که زیر دست و پا بود

جانکاه تر آیاتِ کـــوثر داشت می سوخت

آتش ســـرایت داشت؛ هیئت کربــلا شد

باغ خـــــدا یک بار دیگر داشت می سوخت

یاد حسین افتادم آن شب آب می خواست

ناصر که آب آورد ســـــنگر داشت می سوخت

آمد صدای ســـوووت؛ آب از دستش افتاد

عباس زخمی بود اصغر داشت می سوخت

سریند یا زهـــــرایِ محـسن غرق خون بود

سجاد، از سجده که سر برداشت، می سوخت

باید به یاران شهـــــیدم می رسیدم

خط زیر آتش بود؛ معبر داشت می سوخت

برگشتم و دیدم میان روضه غوغاست

در عشق، سر تا پای اکبر داشت می سوخت

دیدم که زخم و تشنگی اینجا حقیرند

گودال، گل می داد و خنجر داشت می سوخت

شب بود و بعد از شام برگشتم به خانه

دیدم که بعد از قرن ها در داشت می سوخت

ما عشـــــق را پشت در این خانه دیدیم

زهــرا در آتش بود؛ حیــدر داشت می سوخت

دل نوشت:

شرمگینم از اینکه تنهــــا نام مبارکتان را به یدک میکشم مـــادرجان

خیلی دل تنگِ بقیعم ... فکر نمیکردم اینقدر گرفتارم کنه. کــــم آوردم به دادم برس:(

(عکس از خودم)

بی ربط: مراقــب " بار آخـر " هایـی باشیــم که " بار آخرتمان " را سنگین می کند ...!